மதுரை "குழந்தைகள் மன நலப் பேணல்" நிகழ்ச்சி சார்ந்து...

சமீபத்தில் என் பக்கத்து ஊரான மதுரையில் நமது வலைப்பதிவு நண்பர்கள் ஒரு முக்கிய கருத்தரங்க நிகழ்ச்சி ஒன்று நடத்திக் காட்டியிருக்கிறார்கள். இது போன்ற ஆக்கப்பூர்வமான முயற்சிகள் மென்மேலும் பல நிலைகளை எட்டி வளரட்டும் என்ற வாழ்த்துக்களுடன் இந்தக் கட்டுரையை அவர்களின் பார்வைக்கு வைக்கிறேன்.

அந்த நிகழ்ச்சிக்கு சிறப்பு விருந்தினராக டாக்டர். ஷாலினி அழைக்கப்பட்டு 'குழந்தைகளின் மனநலம் பேணும்' பொருட்டு ஒரு விழிப்புணர்ச்சியூட்டும் வகையில் அமைந்த பேச்சும், கேள்வி - பதில் நேரமுமாக ஆக்கப் பூர்வமாக அந்த நிகழ்வு நடத்தி முடிக்கப்பட்டதாக பல பதிவுகளை படிக்கும் பொழுது உணர முடிகிறது. இது போன்ற நிகழ்ச்சிகள் மேலும், மேலும் பல இடங்களில் எடுத்துச் செல்லப்படுவதின் அவசியமும் அதன் மூலமாக அறிந்து கொள்ள முடிகிறது. எனவே, இது போன்ற நிகழ்வுகள் ஆங்காங்கே பல மாவட்டங்களில் வாழும் வலைப்பதிவர்கள் ஒன்று கூடி அவரவர்களின் மாவட்டங்களில் நடத்தினால் இன்னும் சிறப்பாக பரவலாக விசயம் சென்றடையக்கூடும்.

இந்தக் கட்டுரையின் மூலம் நான் முன் வைக்க விரும்புவது ஒரு பார்வையாளனின் நோக்கிலிருந்தும், ஒரு தகப்பனுக்கே உரிய சில அடிப்படை சந்தேகங்களாகவும் அதன் பொருட்டு எழுந்த சில ஐயப்பாடுகள் என கலந்து கட்டியாக முன் வைக்கிறேன். அது போலவே படிப்பவர்களும் புரிந்து கொண்டு, முடிந்தால் அதற்கான ஆலோசனைகளை இங்கு கலந்துரையாடலாம்.

இந்த மதுரை கருத்தரங்கில் டாக்டர்.ஷாலினி வழங்கிய பேச்சின் படி, நமது சமூகத்தின் இறுக்கத்தினை கருத்தில் கொண்டு அவரும் குழந்தை வளர்ப்பின் எல்லா அத்தியாவசிய விடயங்களையும் அம்மாவிடமே கொடுத்ததினைப் போன்று நான் படித்த கட்டுரைகளின் மூலமாக அறிந்து கொள்ள முடிந்தது. இது எந்தளவிற்கு என்றால் பெண் குழந்தைகளின் அப்பாவும் ஒரு சராசரி ஆண்தான் அவரிடம் அவர் பெற்ற பெண் குழந்தைகள் கூட கவனமாக இருக்க வேண்டும் என்பதனைப் போல எனக்கு விளங்கிக் கொள்ள முடிந்ததாகப்பட்டது. இது நான் கேட்டு வளர்ந்த ஒரு சொல்லாடல் "பஞ்சையும், நெருப்பையும் தள்ளி தள்ளித்தான்" வைச்சுப் பார்க்கணுங்கிற அதே மனவோட்டத்தில் பொருந்திப் போனது.

இந்த அணுகுமுறையேதான் ஒரு தகப்பனும் ஒரு சராசரி ஆணாக நடந்து கொள்வான் என்கிற ஒரு தவறான கண்ணோட்டத்தை தன் பெற்ற பெண் குழந்தைகளிடத்தே கூட விதைத்து, ஒரு சந்தேகப் பார்வையுடனே ஆண்களை அணுகக் கூடுமென்ற கருத்தோட்டத்தில் என்னுடைய சிந்தனைகளாக வந்ததை இங்கு பகிர்ந்து கொள்கிறேன். அப்படியே அந்தப் பெண் குழந்தையும் அதே மனவோட்டத்தில் வளர்ந்து வந்தால் அது ஓர் ஆரோக்கியமற்ற வளர்ச்சியாக அமைந்து விடக் கூடும்தானே! அப்படியாக ஆண்களை விதி விலக்காக விலக்கியே வைத்து ஒரு சமூகம் இயங்குமாயின், ஆண்கள் அங்கே 'முரடர்களாகவே' சித்தரிக்கப்படும் அபாயமிருப்பதால், தினசரி வாழ்க்கையிலும் இரு பாலரும் அவ்வாறே ஏற்றுக் கொண்டவர்களாகிவிடுகிறோம். ஆண் என்பவன் சபலத்தினூடாகவே வாழக் கூடியவன், பெண்களாகிய நாம்தான் கவனமாக இருக்க வேண்டுமென்றும், ஆண்கள் அப்படியே தவறாக புரிந்து கொண்டதை, சந்தர்ப்பவாதமாக பயன்படுத்தும் காலம் தோறும், அவர்கள் அப்படித்தான் என்ற நியதி இருப்பதால் மென்மேலும் 'நல்ல' பக்குவத்தை வளர்த்துக் கொள்வதனைத் தவிர்த்து மனம் போன போக்கில் வாழ்வதற்கான ஒரு சமூக வாய்க்காலை வகுத்து கொடுத்ததாக ஆகிவிடாதா?

எனக்கு மேற்குலகில் வாழ்ந்து பார்க்கும் ஒரு வாய்ப்பு கிட்டியதால் பல விசயங்களில் எனக்கு சமமாக பங்கு எடுத்துக் கொள்வதற்கான வாய்ப்புகள் அமைந்திருந்தின. மகப்பேறுவிற்கு முன், கர்ப்பா கால நலம் பேணல், எப்படி மகப்பேற்றில் ஆணும் பங்கெடுப்பது போன்ற வகுப்பில் கலந்து கொண்டது, அதனைத் தொடர்ந்து மகப்பேறுவின் போது மருத்துவருடன் உள்ளேயே இருந்து டெலிவரி பார்க்கும் வாய்ப்பும், பெண் குழந்தையாக இருந்தும் இன்றும் டயபர் மாற்றுவது, அவளை குளிப்பாட்டும் வாய்ப்பு என பட்டியல் நீண்டு கொண்டு இருக்கிறது...

அது போன்று இங்கு வருவதற்கு முன்பாகவே நம்மூரிலும் நன்கு கற்றறிந்த பல அறிஞர்களின் வீடுகளுக்குள் புழங்கும் /செல்லும் வாய்ப்பையும் பெற்றிருந்ததால் அவர்களும் எப்படி குழந்தை வளர்ப்பில் வாஞ்சையோடு மேற் சொன்ன விசயங்களில் பங்கெடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள் என்று காணும் வாய்ப்பும் கிடைக்கப் பெற்றேன். முழு மூச்சாக அவர்கள் ஏன் அப்படி வாழ்ந்தார்கள் என்றால், அதன் ஊடாக ஒரு முழுமை கிடைத்திருக்கக் கூடுமென்று இன்று என்னால் உணர முடிகிறது.

அவ்வாறாக குழந்தை வளர்ப்பில் பங்காற்றி அதன் வளர்ச்சியுனூடாக வளர்ந்து வரும் பொழுது எப்படி ஒரு நாள் திடீரென்று அன்னியப் பட்டு விடுகிறேன்; அதே பெண் உடலுக்கு உபாதையென்று நிகழும் கணத்தில்? ஆண் குழந்தையாயினும், பெண் குழந்தையாயினும் நல்லதொரு நண்பகச் சூழலில், ஆரோக்கியமானதொரு வளர்த்தெடுப்பின் பொருட்டு எதையும் பேசும் ஒரு நிலையை முழுமையாக இரு பெற்றோர்களும் அமர்ந்து பங்கெடுத்துக் கொள்ளும் சூழலில் குடும்பத்திலுள்ள உறுப்பினர்களை நல்ல நண்பர்களாக எடுத்துச் செலுத்தும் ஒரு நிலைக்கு உயர்த்தாதா?

யாரையும் அங்கே விலக்கி வைத்து மர்ம வகுப்புகள் எடுத்து இது பெண்கள் விசயம், ஆண்களுக்கு அவசியமில்லையென்று ஒரு மாதாந்திர உபத்திரவத்தை பகிர்ந்து கொள்ளும் நிலைக்கு கூட கூனிக் குறுகும் போது பார்வைகள் கடலளவு விலகிப் போய்விடக் கூடிய அபாயமிருக்கிறதே. அதே போன்ற ஒரு "விலக்கி" வைக்கப்படும் நிலையே பின்னாளில் பல தர்ம சங்கடமான நெளிவுகளுக்கு வழிவகை செய்து கொடுத்துவிடாதா? உதாரணமாக இன்னமும் கடைகளுக்குச் சென்று பெண்கள் ஏன் 'சானிடரி நாப்கின்' என்று கேட்டு வாங்குவதற்கு கூட கூச்சப் படும் நிலை? இந்தக் கல்வி எங்கிருந்து தொடங்கப் பட வேண்டியதாக இருக்கிறது?

பெற்ற பிள்ளையையே எப்படி வக்கிரத்துடன் பார்க்கும் நிலைக்கு ஒரு மனிதன் தள்ளப்படுகிறான்? அப்படியாகின் அவனுடைய மன உலகம் எதனை ஒத்தது? அப்படியாக காணும் பட்சத்தில் அந்த மன ஓட்டத்திற்கு என்ன காரணமாக இருக்க முடியும்? ஒரு சமூகமாக நிறைய மக்கள் அது போன்று வெளிப்படுவாராயின் எந்த நிலையிலிருந்து அது போன்ற மன வோட்டத்திற்கான காரண காரியத்தை அணுகுவது? சபலம் என்பது மனிதருக்கு மனிதர் வித்தியாசப்படும் என்ற அளவுகோல் சமம் என்றால், அதீதமாக பாரபட்சமின்றி ஒரு சமூகத்தில் வெளிப்படுமாயின், அந்தக் குறிப்பிட்ட மனிதரின் வாழ்க்கையில் முழுமையே கிட்டாமல் இன்னும் ஏதோ மிச்சமிருப்பதாகவும், எதனையும் முழுமையாக அனுபவிக்காததும் ஒரு காரணியாக அமைந்திருக்கக் கூடலாமல்லவா? அது குழந்தை வளர்ப்பில், கணவன்/மனைவி பரஸ்பர இல்லற வாழ்க்கையில், அல்லது கல்வியூட்டும் முறையிலென எதுவுமே சரிவர, முழுமையாக உட்கிரகிக்கப் படவில்லையென்பதால் இது போன்ற சம்பவங்கள் பரவலாக நடந்தேறவும் ஒரு வாய்ப்பாகவும் இருக்கக் கூடலாமல்லவா?

எனவே, இது போன்ற அடிப்படை மனத் தடங்கள்களிலிருந்து ஒரு சமூகமாக மேலெழும்ப வேண்டுமாயின் குடும்பப் பொறுப்புகளில் யாரையும் விலக்கி வைக்காமல், டயபர் லெவலுக்கு மாற்ற விடுவதே சிறந்த வழியாக இருக்க முடியும். அந்த நிலையிலிருந்து குழந்தைகளும் வளர்ந்து வரும் பொழுது எந்த ஒரு மனத் தடையுமில்லாமல் அப்பா/அம்மா இரு பாலருக்கும் நல்ல நண்பர்களாகிப் போனால், அங்கே உரையாடலுக்கு எந்த ஒரு தடையும் இருக்க முடியாதுதானே! ஆண் குழந்தைகளுக்கு அம்மா ஒரு முதல் சிறந்த பெண் நண்பியாகவும், பெண் குழந்தைகளுக்கு அப்பா ஒரு முதல் சிறந்த ஆண் நண்பனாகவும் அமைந்து போகும் பட்சத்தில் வெளிப்புற உலகத்தை அந்தக் குழந்தைகள் மிக நேர்த்தியாக எதிர் கொள்ளுமென்றே நம்புகிறேன்.




பி.கு: இது எங்குமே சேற மறுக்கிறது என்பதால் தனியாக இணைக்கிறேன்..... >>டாக்டர் பேசிய இடம் வேறு மாதிரியான கூட்டம் என்பதால் அங்கு சொல்லப்படும் கருத்து மிகச் சரியாக சென்றடையும். அப்படி இருக்கும் பட்சத்தில் எப்படி தகப்பனை ஒரு புதன் கிரகவாசியாக பார்ப்பதற்கு ஒரு சாதா மக்கள் பேசிக் கொள்ளும் பாங்கிலேயே இங்கும் அந்தக் கருத்தோட்டத்தை முன் வைக்க முடியும். அப்படியாக, "பஞ்சையும், நெருப்பையும் தள்ளி தள்ளித்தான்" என்று எடுத்துக் கொள்ளும் தருணத்தில் பெண்களும் அதனையே எதிர்காலத்தில் நடை முறை படுத்தப் போய், அது தவறான புரிதலாக கணவனுக்கும் மனைவிக்குமிடையே அமைந்து போகாதா?

உ.தா: கணவன் தன் குழந்தையோடு விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறார், அந்தச் சொல்லாடல் புரிதலின் பொருட்டு அந்த வீட்டின் தாய், முறைக்கு ஒரு முறை வந்து எல்லாம் சரியாகவே போகிறது என்று கண்காணிக்கும் நிலைக்கு இட்டுச் சென்றுவிடாதா? தவறாக புரிந்து கொண்ட சூழ்நிலையில்...